Rafael Fernández Casas

Nado en Buenos Aires, en 1903 regresou con súa nai e os seus dous irmáns a Galicia. A nai ingresouno con 9 anos no hospicio de Santiago de Compostela, sito no antigo convento de San Domingos de Bonaval. Fixo estudos primarios no propio hospicio, e continuou logo estudos secundarios e os dous primeiros cursos de Maxisterio na Escola Normal de Santiago de Compostela. Aos 19 anos saíu do hospicio e completou os dous anos restantes de Maxisterio, graduándose aos 21 anos. Comezón a traballar como mestre en Palas de Rei e nas escolas de indianos de Veiga e Devesos (Ortigueira).

Foi Venerable Mestre da loxa masónica compostelá Agarimo nº 78.

Colaborou en Heraldo Guardés, El Compostelano, El Tea, La Libertad, La Democracia, La Voz de la Verdad, La Provincia e La Voz de Ortigueira. Autor da novela Loita, publicada en 1927. En El Pueblo Gallego publicou a serie de seis artigos "Lembranzas do neno".^[2]

Nos anos finais da República exerceu de mestre na escola de Souto, en Carnoedo (Sada), desenvolvendo unha grande actividade dentro do Ateneo de Cultura Política y Social da vila, que presidiu en 1936.

Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi detido e paseado na estrada Betanzos-Agolada (actual AC-840) en Trasanquelos o 20 de agosto de 1936.

• Loita, 1927, número 33 da Colección Lar.^[3]

• Irmandades da Fala

• Rafael Fernández Casas. Mestre mártir galeguista, mestre republicano, escritor e xornalista comprometido Arquivado 06 de marzo de 2016 en Wayback Machine.
• O martirio de Fernández Casas Arquivado 21 de agosto de 2019 en Wayback Machine.