carambole

• Geluid:  carambole    (hulp, bestand)
• IPA: /karɑm'bol/

• ca·ram·bo·le

• Leenwoord uit het Frans. In de betekenis van ‘raken met speelbal van de twee andere biljartballen’ voor het eerst aangetroffen in 1837 ^[1]

de carambole m

1. (spel), een beoogde botsing van twee biljartballen

   • In het driebanden moet de speler met de speelbal via drie banden een carambole zien te scoren. 

• Het woord carambole staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "carambole" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: \ka.ʁɑ̃.bɔl\

carambole v

1. (plantkunde), (fruit) stervrucht
2. (spel) rode bal bij het biljarten

carambole

1. eerste en derde persoon enkelvoud onvoltooid tegenwoordige tijd (indicatif présent) van caramboler
2. eerste en derde persoon enkelvoud tegenwoordige aanvoegende wijs (subjonctif présent) van caramboler
3. tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van caramboler