Paweł Pitera (ur. 15 lutego 1952 w Warszawie) – polski reżyser filmów fabularnych i dokumentalnych, scenarzysta i tłumacz.

Paweł Pitera
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1952
Warszawa

Zawód

reżyser
scenarzysta

Współmałżonek

Julia Pitera

Lata aktywności

od 1973 roku

Życiorys

edytuj

Absolwent Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom 1976) oraz Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (dyplom 1980)[1].

Wielokrotnie pracował w teatrze, reżyserując głównie komedie i farsy, na deskach takich scen jak Teatr Wybrzeże w Gdańsku (1987-1989), Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie (2002-2003), Teatr Muzyczny w Poznaniu (2003, 2007), Teatr Polski w Poznaniu (1999), Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (2003, 2005), Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie (2004), Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi (2011), Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2009) i Teatr Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego w Krakowie (2007, 2011–2013)[2].

Reżyser filmów dokumentalnych, seriali telewizyjnych i pełnometrażowych filmów telewizyjnych spośród których najbardziej znanymi są Szkatułka z Hongkongu (1983), Na kłopoty... Bednarski (1986), Powrót do Polski (1988) oraz Świadectwo (2008). Reżyserował również programy telewizyjne, publicystyczne, muzyczne i edukacyjne.

Był stypendystą National Forum Foundation, założonej przez Ronalda Reagana.

Życie prywatne

edytuj

Syn krytyka filmowego Zbigniewa Pitery[3] (1918-2014) i Ireny z domu Pałygiewicz (1925-2020)[4].

Mąż polityk Julii Pitery[5][6]. Małżeństwo ma syna Jakuba.

Filmografia

edytuj

Filmy fabularne

edytuj

Filmy dokumentalne

edytuj
  • 2017 – Habit i zbroja Reżyser, Scenarzysta,
  • 2008 – Zapomniane powstanie Konsultant,
  • 2008 – Świadectwo Reżyser, Scenarzysta,
  • 2006 – Tajemnice Watykanu Reżyser, Scenarzysta,
  • 2003 – Nie lękajcie się Realizator, Scenarzysta,
  • 2000 – Watykan Jana Pawła II Realizator, Scenarzysta,
  • 1999 – Papież Jan Paweł II i jego przyjaciel Realizator, Scenarzysta,
  • 1999 – Historia ubezpieczeń Reżyser, Scenarzysta,
  • 1997 – Ach, te okienka Reżyser,
  • 1996–1998 – Maciek, rower i ekonomia Reżyser, Scenarzysta,
  • 1993–1994 – Komputerowa szkoła Marka Peryta Reżyser,
  • 1980 – Statek Reżyser,
  • 1979 – To także Berlin West, Realizator

Etiudy szkolne PWSFTviT

edytuj
  • 1979 - Postiv Reżyser,
  • 1979 - Niedziela Współpraca reżyserska,
  • 1979 - Ceremonał Reżyser,
  • 1978 - Spotkałem kiedyś szczęśliwych Tatarów... Reżyser,
  • 1978 - Kocham Johny'ego Travoltę Scenarzysta, Dźwięk,
  • 1977 - Lustro Reżyser,
  • 1977 - Jestem zwykłym pracownikiem Reżyseria,

Nagrody filmowe

edytuj
  • 1984 - Sny i marzenia - Avellino (Międzynarodowy Festiwal Filmu Neorealistycznego), II Nagroda,
  • 2004 - Nie lękajcie się - Niepokalanów (Międzynarodowy Festiwal Filmów Katolickich) I Nagroda w kategorii filmu dokumentalnego,
  • 2008 - Świadectwo - Nagroda Stowarzyszenia „Kina Polskie” Platynowy Bilet,

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Grupa Wirtualna Polska, „Gazeta Polska”: mąż Pitery współpracował z SB, „wiadomosci.wp.pl”, 1 lipca 2008 [dostęp 2016-12-22] (pol.).
  2. Paweł Pitera, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2016-12-22].
  3. Paweł Pitera [online], Stowarzyszenie Filmowców Polskich [dostęp 2024-11-26] (pol.).
  4. Irena Pitera, Warszawa, 28.07.2020 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 28 lipca 2020 [dostęp 2024-11-26].
  5. Mąż Pitery pozwał "Gazetę Polską" [online], Wprost, 17 kwietnia 2009 [dostęp 2024-11-26].
  6. Zbyszek Kaczmarek, To już koniec! Sąd Najwyższy oddalił kasację Pitery - chodziło o akta IPN i TW ps. Piotr [online], Niezalezna.pl, 24 maja 2017 [dostęp 2024-11-26].