annihilatus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of annihilo (“I destroy”).
Participle
[edit]annihilātus (feminine annihilāta, neuter annihilātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | annihilātus | annihilāta | annihilātum | annihilātī | annihilātae | annihilāta | |
| genitive | annihilātī | annihilātae | annihilātī | annihilātōrum | annihilātārum | annihilātōrum | |
| dative | annihilātō | annihilātae | annihilātō | annihilātīs | |||
| accusative | annihilātum | annihilātam | annihilātum | annihilātōs | annihilātās | annihilāta | |
| ablative | annihilātō | annihilātā | annihilātō | annihilātīs | |||
| vocative | annihilāte | annihilāta | annihilātum | annihilātī | annihilātae | annihilāta | |
Descendants
[edit]- English: annihilate