mæta
Icelandic
[edit]Etymology
[edit]From Old Norse mǿta, from Proto-Germanic *mōtijaną. Compare Norwegian møte, Danish møde, Swedish möta.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]mæta (weak verb, third-person singular past indicative mætti, supine mætt)
- to meet, to encounter [with dative]
- to confront, to face [with dative]
- (intransitive) to turn up, to show up, to come, to appear
- Fundarstjórinn mætti ekki í veisluna.
- The chairman didn't turn up at the party.
Conjugation
[edit]mæta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að mæta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
mætt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mætandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég mæti | við mætum | present (nútíð) |
ég mæti | við mætum |
| þú mætir | þið mætið | þú mætir | þið mætið | ||
| hann, hún, það mætir | þeir, þær, þau mæta | hann, hún, það mæti | þeir, þær, þau mæti | ||
| past (þátíð) |
ég mætti | við mættum | past (þátíð) |
ég mætti | við mættum |
| þú mættir | þið mættuð | þú mættir | þið mættuð | ||
| hann, hún, það mætti | þeir, þær, þau mættu | hann, hún, það mætti | þeir, þær, þau mættu | ||
| imperative (boðháttur) |
mæt (þú) | mætið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| mættu | mætiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að mætast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
mæst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mætandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég mætist | við mætumst | present (nútíð) |
ég mætist | við mætumst |
| þú mætist | þið mætist | þú mætist | þið mætist | ||
| hann, hún, það mætist | þeir, þær, þau mætast | hann, hún, það mætist | þeir, þær, þau mætist | ||
| past (þátíð) |
ég mættist | við mættumst | past (þátíð) |
ég mættist | við mættumst |
| þú mættist | þið mættust | þú mættist | þið mættust | ||
| hann, hún, það mættist | þeir, þær, þau mættust | hann, hún, það mættist | þeir, þær, þau mættust | ||
| imperative (boðháttur) |
mæst (þú) | mætist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| mæstu | mætisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
mættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
mættur | mætt | mætt | mættir | mættar | mætt | |
| accusative (þolfall) |
mættan | mætta | mætt | mætta | mættar | mætt | |
| dative (þágufall) |
mættum | mættri | mættu | mættum | mættum | mættum | |
| genitive (eignarfall) |
mætts | mættrar | mætts | mættra | mættra | mættra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
mætti | mætta | mætta | mættu | mættu | mættu | |
| accusative (þolfall) |
mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu | |
| dative (þágufall) |
mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu | |
| genitive (eignarfall) |
mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu | |
Synonyms
[edit]- (to meet): hitta
- (to come, to show up): koma
- (to confront): horfast í augu við, takast á við, bjóða birginn, standa andspænis
Derived terms
[edit]References
[edit]- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)
Anagrams
[edit]Old Swedish
[edit]Etymology
[edit]From Old Norse meta, from Proto-Germanic *metaną.
Verb
[edit]mæta
Conjugation
[edit]| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | mæta | — | ||||
| participle | mætandi, mætande | mætin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | mæter | mæti, mæte | — | mat | māti, māte | |
| þū | mæter | mæti, mæte | mæt | *mast | māti, māte | |
| han | mæter | mæti, mæte | — | mat | māti, māte | |
| vīr | mætum, mætom | mætum, mætom | mætum, mætom | mātum, mātom | mātum, mātom | |
| īr | mætin | mætin | mætin | mātin | mātin | |
| þēr | mæta | mætin | — | mātu, māto | mātin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | mæts | mætis, mætes | — | mats | mātis, mātes | |
| þū | mæts | mætis, mætes | — | *masts | mātis, mātes | |
| han | mæts | mætis, mætes | — | mats | mātis, mātes | |
| vīr | mætums, -oms | mætums, mætoms | — | mātums, mātoms | mātums, mātoms | |
| īr | mætins | mætins | — | mātins | mātins | |
| þēr | mætas | mætins | — | mātus, mātos | mātins | |
Descendants
[edit]- Swedish: mäta
Categories:
- Icelandic terms inherited from Old Norse
- Icelandic terms derived from Old Norse
- Icelandic terms derived from Proto-Germanic
- Icelandic 2-syllable words
- Icelandic terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Icelandic/aiːta
- Rhymes:Icelandic/aiːta/2 syllables
- Icelandic lemmas
- Icelandic verbs
- Icelandic weak verbs
- Icelandic terms with usage examples
- Icelandic intransitive verbs
- Old Swedish terms inherited from Old Norse
- Old Swedish terms derived from Old Norse
- Old Swedish terms inherited from Proto-Germanic
- Old Swedish terms derived from Proto-Germanic
- Old Swedish lemmas
- Old Swedish verbs
- Old Swedish strong verbs