Jump to content

zakon

From Wiktionary, the free dictionary
See also: zákon and закон

Albanian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from a South Slavic language, compare Old Church Slavonic законъ (zakonŭ, law), Bulgarian закон (zakon, law, statute), and Serbo-Croatian zákon (law, rule). Ultimately from Proto-Slavic *zakonъ (law).[1]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

zakón m (plural zakone, definite zakoni, definite plural zakonet)

  1. practice
  2. custom
  3. (historical) kanun
    Synonym: kanun
  4. (dated) period

Declension

[edit]
Declension of zakon
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative zakon zakoni zakone zakonet
accusative zakonin
dative zakoni zakonit zakoneve zakoneve
ablative zakonesh

Synonyms

[edit]

Derived terms

[edit]

References

[edit]
  1. ^ Omari, Anila (2012), "zakon", in Marrëdhëniet gjuhësore shqiptaro-serbe, Tirana, Albania: Kristalina KH, page 323-324

Gagauz

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Russian зако́н (zakón).

Noun

[edit]

zakon (definite accusative zakonu, plural [please provide])

  1. law

Karelian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Russian зако́н (zakón).

Noun

[edit]

zakon

  1. law

Polish

[edit]
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish zakon, from Proto-Slavic *zakonъ.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈza.kɔn/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -akɔn
  • Syllabification: za‧kon

Noun

[edit]

zakon m inan

  1. order (religious group)
  2. (archaic) religion, faith
  3. (archaic) Holy Scripture
  4. (archaic) piety
  5. (archaic) legal or moral duty

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]
  • zakon in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zakon in Polish dictionaries at PWN

Serbo-Croatian

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *zakonъ.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /zǎːkon/
  • Hyphenation: za‧kon

Noun

[edit]

zákon m (Cyrillic spelling за́кон)

  1. law, rule
  2. (archaic, expressively) religion, confession, creed
  3. (colloquial) police, law enforcement
  4. (Croatia, colloquial) excellent, awesome, amazing

Declension

[edit]

Slovene

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *zakonъ.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

zákon m inan

  1. law
  2. marriage

Declension

[edit]
The diacritics used in this section of the entry are non-tonal. If you are a native tonal speaker, please help by adding the tonal marks.
Masculine inan., hard o-stem
nom. sing. zákon
gen. sing. zakóna
singular dual plural
nominative
(imenovȃlnik)
zákon zakóna zakóni
genitive
(rodȋlnik)
zakóna zakónov zakónov
dative
(dajȃlnik)
zakó*** zakónoma zakónom
accusative
(tožȋlnik)
zákon zakóna zakóne
locative
(mẹ̑stnik)
zakó*** zakónih zakónih
instrumental
(orọ̑dnik)
zakónom zakónoma zakóni
The diacritics used in this section of the entry are non-tonal. If you are a native tonal speaker, please help by adding the tonal marks.
Masculine inan., hard o-stem
nom. sing. zákon
gen. sing. zákona
singular dual plural
nominative
(imenovȃlnik)
zákon zákona zákoni
genitive
(rodȋlnik)
zákona zákonov zákonov
dative
(dajȃlnik)
zákonu zákonoma zákonom
accusative
(tožȋlnik)
zákon zákona zákone
locative
(mẹ̑stnik)
zákonu zákonih zákonih
instrumental
(orọ̑dnik)
zákonom zákonoma zákoni

Uzbek

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Russian зако́н (zakón).

Noun

[edit]

zakon (plural zakonlar)

  1. law, rule, customary practice
    Synonyms: qonun, qonuniyat, qoida, tartib, nizom, farz

Declension

[edit]
Declension of zakon
singular plural
nominative zakon zakonlar
genitive zakonning zakonlarning
dative zakonga zakonlarga
definite accusative zakonni zakonlarni
locative zakonda zakonlarda
ablative zakondan zakonlardan
similative zakondek zakonlardek
Possessive forms of zakon
1st person singular
singular plural
nominative zakonim zakonlarim
genitive zakonimning zakonlarimning
dative zakonimga zakonlarimga
definite accusative zakonimni zakonlarimni
locative zakonimda zakonlarimda
ablative zakonimdan zakonlarimdan
similative zakonimdek zakonlarimdek
2nd person singular
singular plural
nominative zakoning zakonlaring
genitive zakoningning zakonlaringning
dative zakoningga zakonlaringga
definite accusative zakoningni zakonlaringni
locative zakoningda zakonlaringda
ablative zakoningdan zakonlaringdan
similative zakoningdek zakonlaringdek
3rd person singular
singular plural
nominative zakoni zakonlari
genitive zakonining zakonlarining
dative zakoniga zakonlariga
definite accusative zakonini zakonlarini
locative zakonida zakonlarida
ablative zakonidan zakonlaridan
similative zakonidek zakonlaridek
1st person plural
singular plural
nominative zakonimiz zakonlarimiz
genitive zakonimizning zakonlarimizning
dative zakonimizga zakonlarimizga
definite accusative zakonimizni zakonlarimizni
locative zakonimizda zakonlarimizda
ablative zakonimizdan zakonlarimizdan
similative zakonimizdek zakonlarimizdek
2nd person plural
singular plural
nominative zakoningiz zakonlaringiz
genitive zakoningizning zakonlaringizning
dative zakoningizga zakonlaringizga
definite accusative zakoningizni zakonlaringizni
locative zakoningizda zakonlaringizda
ablative zakoningizdan zakonlaringizdan
similative zakoningizdek zakonlaringizdek
3rd person plural
singular plural
nominative zakoni zakonlari
genitive zakonining zakonlarining
dative zakoniga zakonlariga
definite accusative zakonini zakonlarini
locative zakonida zakonlarida
ablative zakonidan zakonlaridan
similative zakonidek zakonlaridek
[edit]