Vés al contingut

caix

De Viccionari

Català

[modifica]
  • Pronúncia(i): oriental /ˈkaʃ/, occidental /ˈkajʃ/
  • Rimes: -ajʃ
  • Etimologia: Del caló català caix («bastó»).

caix m. (plural caixos)

  1. (argot, obsolet) Pallissa, cop violent.
    «Adinyeu! Caix al xivata! Caix fins que quedi mulé!» (Juli Vallmitjana, Sota Montjuïc, 1908)
    Foteu-li al xivato! Una pallissa fins que quedi mort!

Miscel·lània

[modifica]
  • Síl·labes: 1
  • Anagrama: xica

Vegeu també

[modifica]
  • Obres de referència: DCVB

Català antic

[modifica]

Adverbi

[modifica]

caix

  1. forma alternativa de quaix («quasi»)
    «E ara vos direm de la Miyana Índia. Lo major rey d' aquesta província és lo crestià, e los altres són sotz sa seyoria. Estes géns d' esta seyoria són totz caix negres.» (Viatges de Marco Polo, segle XIV)

Vegeu també

[modifica]
  • Obres de referència: DCVB

Caló català

[modifica]
  • Pronúncia: /ˈkaʃ/
  • Etimologia: Del romaní kaśt («fusta, pal»).

caix (kaš) m.

  1. bastó, pal
    «Un busnó que m'ha adinyat un cop de caix (Juli Vallmitjana, Sota Montjuïc, 1908)
    Un paio que m’ha fotut un cop de bastó!

Variants

[modifica]

Vegeu també

[modifica]