See also: dictá and dictà

English

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

dicta

  1. plural of dictum

Alternative forms

edit

Catalan

edit

Verb

edit

dicta

  1. inflection of dictar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

French

edit

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Verb

edit

dicta

  1. third-person singular past historic of dicter

Latin

edit

Pronunciation

edit

Participle

edit

dicta

  1. inflection of dictus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle

edit

dictā

  1. ablative feminine singular of dictus

References

edit

Norwegian Nynorsk

edit

Noun

edit

dicta n

  1. (non-standard since 2012) indefinite plural of dictum
  2. (non-standard since 2012) definite plural of dictum

Romanian

edit

Etymology

edit

Borrowed from French dicter, Latin dictāre.

Pronunciation

edit

Verb

edit

a dicta (third-person singular present dictează, past participle dictat) 1st conjugation

  1. to dictate

Conjugation

edit
edit

Spanish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈdiɡta/ [ˈd̪iɣ̞.t̪a]
  • Rhymes: -iɡta
  • Syllabification: dic‧ta

Verb

edit

dicta

  1. inflection of dictar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative