Esperanto

edit

Etymology

edit

Of Germanic origin; related to Dutch klieven and German klieben.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈklivi]
  • Rhymes: -ivi
  • Hyphenation: kli‧vi

Verb

edit

klivi (present klivas, past klivis, future klivos, conditional klivus, volitive klivu)

  1. (transitive, mineralogy) to cleave, to split
    klivi kristalon, ardezoncleave a crystal, a slate

Conjugation

edit
Conjugation of klivi
  present past future
singular plural singular plural singular plural
tense klivas klivis klivos
active participle klivanta klivantaj klivinta klivintaj klivonta klivontaj
acc. klivantan klivantajn klivintan klivintajn klivontan klivontajn
passive participle klivata klivataj klivita klivitaj klivota klivotaj
acc. klivatan klivatajn klivitan klivitajn klivotan klivotajn
nominal active participle klivanto klivantoj klivinto klivintoj klivonto klivontoj
acc. klivanton klivantojn klivinton klivintojn klivonton klivontojn
nominal passive participle klivato klivatoj klivito klivitoj klivoto klivotoj
acc. klivaton klivatojn kliviton klivitojn klivoton klivotojn
adverbial active participle klivante klivinte klivonte
adverbial passive participle klivate klivite klivote
infinitive klivi imperative klivu conditional klivus

Derived terms

edit

Norwegian Nynorsk

edit

Verb

edit

klivi

  1. (non-standard since 2012) past participle of kliva