coloratus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of colōrō.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ko.loːˈraː.tus/, [kɔɫ̪oːˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ko.loˈra.tus/, [koloˈräːt̪us]
Participle
[edit]colōrātus (feminine colōrāta, neuter colōrātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | colōrātus | colōrāta | colōrātum | colōrātī | colōrātae | colōrāta | |
genitive | colōrātī | colōrātae | colōrātī | colōrātōrum | colōrātārum | colōrātōrum | |
dative | colōrātō | colōrātae | colōrātō | colōrātīs | |||
accusative | colōrātum | colōrātam | colōrātum | colōrātōs | colōrātās | colōrāta | |
ablative | colōrātō | colōrātā | colōrātō | colōrātīs | |||
vocative | colōrāte | colōrāta | colōrātum | colōrātī | colōrātae | colōrāta |
Descendants
[edit]References
[edit]- “coloratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “coloratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- coloratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.