Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * ghor-s- * gher- «փայլել» արմատից. հմմտ. հին վերին գերմաներեն grāu, գերմաներեն grau, անգլերեն grey, հին վերին գերմաներեն grīs, գերմաներեն greis «գորշ» (հայ-գերմանական զուգաբանություն)։

1. սպիտակի ու սևի խառնուրդից ստացվող գույն, մոխրագույն
2. մռայլ, անհյուրնկալ (փխբ․)
3. ոչնչով աչքի չնկնող, ճղճուկ, տգետ ◆ գորշ ամբոխ
4. վատ, տհաճ, տգետ (փխբ․)

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։