նշանված կամ ամուսնացած տղամարդը իր հարսնացուի կամ կնոջ ազգականների և հարազատների համար ◆Երկուսն էլ նրա փեսաներն էին. երկուսն էլ գտնվում էին կատարյալ զինավառության մեջ։(Րաֆֆի)
(հնց․) նշանված աղջկա համար իր նշանածը ◆Այդ դյուցազնը, այդ գերբնական արարածը, Սեդա, իմ փեսան, իմ ամուսինն էր։(Մուրացան)
աղջկա կամ քրոջ ամուսինը
առհասարակ՝ մերձավոր ազգականուհու ամուսին
պսակվող տղամարդը ընդհանրապես ◆Հաղթողին փեսի թախտի մոտ բերին։Հովհաննես Թումանյան◆Նորահարսին և փեսային պետք է եկեղեցի տանեին։(Րաֆֆի)
ամուսնության հասակի հասած՝ ամուսնանալ ցանկացող և հարսնացու փնտրող երիտասարդ ◆Փեսաների թիվը այնքան շատ էր, որ չգիտեին, թե որին պետք է ընտրել, կամ որին պետք էր մերժել։(Րաֆֆի)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
