celibate

•  IPA: /ˈsɛləbət/
• Deng (DYA)^ⓘ

celibate (neqiyasbar)

1. Kesê ne zewicî.
2. (bi berfirehkirinê) Yê ku xwe ji zewq û têkiliyên cinsî dûr dixe.

   Members of religious communities sometimes take vows to remain celibate.

   Endamên civatên dînî carina ji bo ku nezewicî bimînin sond dixwin.

• (nezewicî) unmarried, single
• (yê xwe ji têkiliyên cinsî dûr dixe) abstinent, chaste, pure

• incel
• volcel

• celibately

celibate (forma pirjimar celibates)

1. Kesên nezewicî, xisûsen yê ku bi sedemên dînî sond xwariye ku nezewice, bi piranî wekî endamê komeke dînî.
2. (kevnbûyî) Halê bekariyê; bekarî.

• volcel
• cel

celibate (nihaya sade ya yekjimar celibates, partîsîpa niha celibating, boriya sade û partîsîpa borî celibated)

1. (kêmpeyda) Tetbîqkirina praktîka nezewicînê.

• celibacy

• bachelor
• friar (brother)
• monk
• nun (sister)

• cælibate (kevinbûyî)

Ji fransî célibat, ji latînî caelibatus, halê "perfect passive participle" ya caelibare, ji caelebs (“unmarried”), bide ber almanî Zölibat.

• cable tie, cabletie, citeable