wijk

• Geluid:  wijk    (hulp, bestand)
• IPA: / wɛik / (1 lettergreep); /ʋɛi̯k/

• wijk

• Van Latijn vicus. In de betekenis van ‘stadsdeel’ voor het eerst aangetroffen in 855 ^{[1] [2] [3] [4]}

de wijk v / m

1. (aardrijkskunde) een bewoond deel van een stad of een gemeente
2. (waterbeheer) een watergang

wijk

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wijken
   

   • Ik wijk. 

2. gebiedende wijs van wijken
   

   • Wijk! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wijken
   

   • Wijk je? 

• Het woord wijk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wijk" herkend door:

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.