Chepri
bóg wschodzącego słońca | |
![]() Skarabeusz-Chepri, grobowiec KV6 w Dolinie Królów | |
Występowanie | |
---|---|
Atrybuty |
skarabeusz, kwiat lotosu |
Wcielenie zwierzęce | |
Teren kultu | |
Szczególne miejsce kultu |
Chepri (stający się) – prabóstwo egipskie, czczone pod postacią skarabeusza. Był bogiem wschodzącego słońca. W Starym Państwie uważany za personifikację Atuma i jako taki uznany za stwórcę bóstw. W tekstach Księgi umarłych ma związek z symboliką zmartwychwstania[1].
|
Chepri w hieroglifach[2]
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]
Imię „Chepri” pojawia się w Tekstach Piramid i zazwyczaj zawierało hieroglif skarabeusza jako determinatyw lub ideogram bóstwa[3]. Wzmianki o Cheprim pojawiają się również w Amduat, gdyż jako personifikacja wschodzącego słońca jest nierozerwalnie związany z podróżą barki słonecznej przez Duat, egipski świat podziemny[4][5].
Imię Chepri (translit. ḫprj) pochodzi od egipskiego czasownika ḫpr, oznaczającego "stawać się"[6][7]. Zapis „hprj” można odczytywać również jako „Cheper”. Terminem tym określano skarabeusza, a także czasowniki „powstawać” i „narodzić się”[8]. Imię bóstwa oznacza więc „Ten, który się stał”[9].
|
hieroglif ḫpr zapisywany symbolem skarabeusza.
Symbolika
[edytuj | edytuj kod]
Chepri przedstawiany był pod postacią skarabeusza, bądź człowieka, którego głowę zastępuje skarabeusz. Chrząszcze te składają jaja w kulkach łajna, które toczą przed sobą. Wyklute i odżywiające się wewnątrz potomstwo wychodzi z kulki jako osobniki w pełni rozwinięte[8]. Spowodowało to, że starożytni Egipcjanie wierzyli, że skarabeusze powstawały z nicości[10][11][a]. Kształt kuli łajna, porównywany do tarczy słonecznej, a także samoistne odradzanie się, przywodzące na myśl cykl „odradzania się” Słońca każdego dnia sprawiły, że Chepri – bóg-skarabeusz identyfikowany jest z jednym z wcieleń Ra – Słońca[8]. Jako jeden z aspektów Słońca był częścią triady monistycznej Ra-Atum-Chepri (później rozszerzaną do formy Ra-Horachty-Atum-Chepri)[12][13]. Ra uosabia wieczny obieg tarczy słonecznej i Słońce w zenicie. Kiedy zmierza ku zachodowi, „umiera” nazywany jest Atumem, po symbolicznym przejściu przez Duat ponownie „odradza się” i jako stwarzające się na nowo Słońce identyfikowany jest z Cheprim[6][14][15].

W dwunastej godzinie Amduat nowo odrodzony Chepri przejmuje stery na słonecznej barce transportującej Słońce przez Duat[16]. Chepri, zwłaszcza pod postacią zwierzęcą przedstawiany jest podczas pchania dysku słonecznego przez podziemne krainy, odzwierciedlając realne zachowania skarabeuszy toczących przed sobą kulkę odchodów[10].
Skarabeusz był powszechnym motywem wykorzystywanym przy wytwarzaniu przedmiotów w starożytnym Egipcie. Symbol boga Chepri znajdował się na amuletach, pierścieniach, pektorałach[8][17]. Przedstawienia skarabeusza były rozdawane podczas podczas publicznych uroczystości, Egipcjanie nosili je by uchronić się przed złymi mocami, a także okazać wierność bogom oraz władcy[8]. Idole Chepriego wykonywano z różnorodnych materiałów. W zależności od stanu majątkowego Egipcjanin mógł kupić skarabeusza wykonanego z tanich, łatwo dostępnych materiałów jak kamień czy fajans, lub uchodzącego za dobro luksusowe turkusu i lazurytu[8][18][19]. Skarabeusze były barwione na kolor niebieski, który przez nawiązania do nieba lub praoceanu kojarzony jest z bogami[20].
Chepri w wierzeniach starożytnych Egipcjan
[edytuj | edytuj kod]
Chepri był jednym z egipskich bóstw solarnych, symbolizującym wschodzące Słońce. W Heliopolis – jednym z głównych ośrodków religijnych był również uważany za stwórcę świata[3][21]. Chepri mimo swojej roli w akcie stworzenia nie posiadał własnego ośrodka kultu, był jednak czczony w Heliopolis, później również w Tebach jako jedno z bóstw solarnych[1]. Pomimo braku świątyni poświęconej temu bóstwu, kult Chepriego rozpowszechniony był na terenie całego starożytnego Egiptu. Świadczą o tym znajdowane w różnych formach przedstawienia zwierzęcia mu poświęconego. Zmumifikowane skarabeusze, a także amulety je przedstawiające znajdowane w grobowcach sięgających czasów predynastycznych sugerują, że Chepri był czczony już na wczesnym etapie historii Egiptu[1][19].
Chepri w tekstach funeralnych
[edytuj | edytuj kod]Z uwagi na fakt, że Chepri uosabia odradzanie w cyklu życia i śmierci pojawia się on w Amduat, a także w Księdze Jaskiń i Księdze Bram[22]. W obu tekstach zwłoki Chepriego połączone są z duszą Ra, podczas jego wędrówki przez Duat[23][24]. Zarówno Amduat, jak i Księga Bram mają podobną konstrukcję, przy czym drugi tekst skupia się bardziej na opisywaniu duszy, która podąża za słoneczną barką Ra[25]. Co łączy powyższe księgi, Chepri pojawia się w szóstej godzinie nocy, a także wyprowadza barkę z podziemi[22][23][26]. W Księdze Jaskiń kolejne elementy narracji podzielone są na na winiety, Chepri pojawia się na trzeciej z nich[22].

Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c M.M. van Ryneveld , The Presence and Significance of Khepri in Egyptian Religion and Art, University of Pretoria (South Africa), Ann Arbor 1992 .
- ↑ A. Ćwiek , Hieroglify egipskie mowa bogów, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2016, s. 164, ISBN 978-83-7976-379-5 .
- ↑ a b J. Popielska-Grzybowska , The concept of ḫprr in Old Kingdom religious texts, [w:] Old Kingdom, New perspectives. Egyptian Art and Archaeology 2750–2150 BC, Oxbow Books, maj 2011, s. 229-233, DOI: 10.2307/j.ctvh1dm4r.21, ISBN 978-1-84217-430-2, JSTOR: j.ctvh1dm4r.21 [dostęp 2025-02-26] .
- ↑ E. Hornung , J. Baines , Conceptions of God in Ancient Egypt: The One and the Many, Cornell University Press, 1996, s. 155-156, ISBN 978-0-8014-8384-4 .
- ↑ A. Schweizer , D. Lorton , E. Hornung , The Sungod's Journey Through the Netherworld: Reading the Ancient Egyptian Amduat, Cornell University Press, 2010, s. 19-20, ISBN 978-0-8014-4875-1 .
- ↑ a b R.H. Wilkinson , The Complete Gods and Goddesses of Ancient Egypt, Thames & Hudson, 2003, s. 230-233, ISBN 978-0500051207 .
- ↑ A. Niwiński , Mity i symbole starożytnego Egiptu, Warszawa: PRO-EGIPT, 2001, s. 35, ISBN 83-900692-9-6 .
- ↑ a b c d e f K. Liszka , Scarab Amulets in the Egyptian Collection of the Princeton University Art Museum, „Record of the Art Museum, Princeton University”, 74, 2015, s. 4-19 [dostęp 2025-02-26] .
- ↑ Niwiński A., Bóstwa, kulty i rytuały starożytnego Egiptu, Warszawa: "Pro-Egipt", 1993, s. 157, ISBN 978-83-900692-1-0
- ↑ a b S. Quirke , The Cult of Ra: Sun-Worship in Ancient Egypt, Thames & Hudson, 2001, s. 26, ISBN 978-0500051078 .
- ↑ Andrzej Niwiński , Bóstwa, kulty i rytuały starożytnego Egiptu, Warszawa: "Pro-Egipt", 1993, s. 154, ISBN 978-83-900692-1-0 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ Andrzej Niwiński , Bóstwa, kulty i rytuały starożytnego Egiptu, Warszawa: "Pro-Egipt", 1993, s. 144, ISBN 978-83-900692-1-0 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ Niwiński A., Mity i symbole starożytnego Egiptu, Warszawa: PRO-EGIPT, 2001, s. 49, ISBN 83-900692-9-6.
- ↑ Andrzej Niwiński , Bóstwa, kulty i rytuały starożytnego Egiptu, Warszawa: "Pro-Egipt", 1993, s. 167, ISBN 978-83-900692-1-0 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ Niwiński A., Mity i symbole starożytnego Egiptu, Warszawa: PRO-EGIPT, 2001, s. 101-102, ISBN 83-900692-9-6.
- ↑ A. Piankoff , The Sky-Goddess Nut and the Night Journey of the Sun, „The Journal of Egyptian Archaeology”, 20 (1), 1934, s. 57-61 .
- ↑ Piotr Górajec (red.), Starożytny Egipt, Mitologie Świata, Warszawa: New Media Concept, 2007 (t. 2), s. 17, ISBN 978-83-89840-03-5 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ C. Riccardelli , Egyptian Faience: Technology and Production | Essay | The Metropolitan Museum of Art | Heilbrunn Timeline of Art History [online], The Met's Heilbrunn Timeline of Art History, 1 grudnia 2017 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ a b A. Ćwiek , Śmierć i życie w starożytnym Egipcie, Muzeum Archeologiczne w Poznaniu, Poznań 2005, ISBN 83-907-529-7-2 .
- ↑ Richard H. Wilkinson , Symbol & magic in Egyptian art, New York, N.Y: Thames and Hudson, 1994, s. 107, ISBN 978-0-500-23663-5 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ Niwiński A., Mity i symbole starożytnego Egiptu, Warszawa: PRO-EGIPT, 2001, s. 49, ISBN 83-900692-9-6
- ↑ a b c Erik Hornung , David Lorton , Erik Hornung , The ancient Egyptian books of the afterlife, Ithaca, N.Y: Cornell Univ. Press, 1999, 64;88, ISBN 978-0-8014-3515-7 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ a b John Coleman Darnell , Colleen Manassa , The ancient Egyptian Netherworld Books, Writings from the ancient world, Atlanta: SBL Press, 2018 (Number 39), s. 249, ISBN 978-0-88414-045-0 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ Niwiński A., Mity i symbole starożytnego Egiptu, Warszawa: PRO-EGIPT, 2001, s. 158, ISBN 83-900692-9-6
- ↑ M.R. Dardir , The Relation between Scenes and Texts of the Book of the Gates and Amduat applied on Seti I Tomb, „International Journal of Heritage, Tourism and Hospitality”, 14 (3), s. 300-324, DOI: 10.21608/ijhth.2020.155890 [dostęp 2025-02-27] .
- ↑ Niwiński A., Mity i symbole starożytnego Egiptu, Warszawa: PRO-EGIPT, 2001, s. 141, ISBN 83-900692-9-6
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podobne przekonanie o samoistnych narodzinach dotyczyło żab. Egipcjanie wierzyli, że powstają one z mułu nilowego