Nizina Śląsko-Łużycka

Nizina Śląsko-Łużycka

Zasięg regionu w obrębie Polski
Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja	Niziny Sasko-Łużyckie
Makroregion	Nizina Śląsko-Łużycka
Mezoregion	Bory Dolnośląskie, Równina Szprotawska, Wysoczyzna Lubińska, Równina Legnicka, Równina Chojnowska
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: woj. dolnośląskie Niemcy

Nizina Śląsko-Łużycka (317.7) – rozległa równina w południowo-zachodniej Polsce i południowo-wschodnich Niemczech.

Jest to najdalej na południowy wschód wysunięty fragment (makroregion) podprowincji Nizin Sasko-Łużyckich. Od północy graniczy ze Wzniesieniami Łużyckimi (z Wałem Mużakowa), od północy i północnego wschodu z Wałem Trzebnickim, od wschodu z Niziną Śląską, od południa z Sudetami (Pogórzem Zachodniosudeckim).

Na obszarze Polski wydziela się następujące mezoregiony: Bory Dolnośląskie, Równinę Szprotawską, Wysoczyznę Lubińską, Równinę Legnicką i Równinę Chojnowską^[1].

Większe rzeki: Kaczawa, Szprotawa, Bóbr, Kwisa, Czerna Wielka, Nysa Łużycka.

Główne miasta (w Polsce): Legnica, Lubin, Bolesławiec, Zgorzelec, Żagań i Jawor.

• Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1. Brak numerów stron w książce