lewirat

wymowa:

IPA: [lɛˈvʲirat], AS: [levʹirat], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) etn. rel. zwyczajowe prawo małżeńskie nakazujące poślubienie wdowy przez brata lub nawet przez spadkobiercę jej zmarłego męża (nawet jeśli jest żonaty), w celu zapewnienia ciągłości rodu, obowiązujące u ludów Azji (Arabów, Hindusów, Mongołów) oraz plemion afrykańskich^[1][2]; zob. też lewirat w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	lewirat
dopełniacz	lewiratu
celownik	lewiratowi
biernik	lewirat
narzędnik	lewiratem
miejscownik	lewiracie
wołacz	lewiracie

przykłady:

(1.1) Potomek męski mężczyzny, który poddał się prawu lewiratu, jest traktowany jako syn zmarłego brata.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jibum

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. levir → dziewierz, brat męża, szwagier^[1] (por. δαήρ) + pol. -at

uwagi:

(1.1) por. chalica • sororat

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) levirate
• hiszpański: (1.1) levirato m
• niemiecki: (1.1) Levirat n
• włoski: (1.1) levirato m

źródła: