węglarz
Wygląd
węglarz (język polski)
[edytuj]

- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) zaw. ktoś, kto zajmuje się wyrabianiem węgla drzewnego; zob. też węglarz (zawód) w Wikipedii
- (1.2) zaw. ktoś, kto zajmuje się handlem węglem lub jego dowozem
- (1.3) hist. zob. karbonariusz
- (1.4) zob. smolarz
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik węglarz węglarze dopełniacz węglarza węglarzy celownik węglarzowi węglarzom biernik węglarza węglarzy narzędnik węglarzem węglarzami miejscownik węglarzu węglarzach wołacz węglarzu węglarze - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik węglarz węglarze dopełniacz węglarza węglarzów celownik węglarzowi węglarzom biernik węglarza węglarze narzędnik węglarzem węglarzami miejscownik węglarzu węglarzach wołacz węglarzu węglarze
- przykłady:
- (1.1) Raz jeden węglarz szedł do lasu wypalać węgiel i spotkał niedźwiedzia[2].
- (1.2) Potem parowóz gwizdnie, ciągnie pociąg do Warszawy, a z wagonu węglarz zabiera węgiel na wóz i przywozi do nas[3].
- (1.3) Podejrzewano go o kontakty z francuską tajną organizacją rewolucyjną węglarzy i […] wtrącono do więzienia[4].
- (2.1) Łapy błotnych węglarzy mają rozstaw palców większy, ułatwiający im poruszanie się na gruncie grząskim i zapadającym, jednakże są krótsze[5].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kurzak
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. węgiel m, węglan m, węglowiec m, węgielnica ż, węglarka ż, węglarstwo n, węgielek m, węglik m
- przym. węglowy, węglanowy, węglarski
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) coalman
- baskijski: (1.1) ikazkin; (1.2) ikazketari
- białoruski: (1.1) вугальшчык m; (1.2) вугальшчык m
- czeski: (1.1) uhlíř m
- duński: (1.1) kulsvier
- francuski: (1.1) charbonnier m
- hiszpański: (1.1) carbonero m
- kataloński: (1.1) carboner m
- niemiecki: (1.1) Köhler m
- nowogrecki: (1.1) καρβουνιάρης m; (1.2) καρβουνιάρης m
- rosyjski: (1.1) угольщик m; (1.2) угольщик m
- szwedzki: (1.1) kolare w
- źródła:
- ↑ Marek P. Krzemień, 1000 słów o łowiectwie, Wyd. MON, Warszawa 1986, s. 175.
- ↑ Dorota Simonides, Skarb w garncu. Humor ludowy Słowian zachodnich, Instytut Śląski, Opole 1979.
- ↑ Aleksander Janowski, Pogadanki krajoznawcze. Podręcznik do początkowej nauki krajoznawstwa, Wyd. M. Arcta, Warszawa 1921, s. 33.
- ↑ Walenty Zwierkowski, Władysław Lewandowski, Rys powstania, walki i działań Polaków 1830 i 1831 roku, Książka i Wiedza, Warszawa 1973, s. XXIX.
- ↑ Tytus Karpowicz, Bałabuszka – Złoty Lis, Wyd. Iskry, Warszawa 1958, s. 10.