sıfat
![]() |
Ayrıca bakınız: sifat |
Türkçe
düzenleKöken
düzenle- Osmanlı Türkçesi صفت, Arapça صِفَة (ṣife).
Söyleniş
düzenleAd
düzenlesıfat (belirtme hâli sıfatı, çoğulu sıfatlar)
- bir kişinin görev, ödev, toplumsal veya hukukî bakımdan yeri ve özelliği
- Baş vezir sıfatıyla hükûmet işlerini idare eder. — R. H. Karay
- Beyaz (ev), güzel (çocuk), beş (gün), bu (kitap) gibi kelimeler sıfattır.
- (anatomi) dış görünüş, kılık, yüz
- Takındığı bu sıfatı boynundaki kravattan fazla mühimsediği yoktu. — F. R. Atay
- (dil bilimi) bir ismi, kemiyet, vasıf, yer, sıra v.s. bakımından niteleyen, belirten kelime
- "Güzel bir kadın" cümlesinde güzel kelimesi sıfat, "Güzel geldi" cümlesinde isimdir.
Çekimleme
düzenlesıfat adının çekimi
Açıklamalar
düzenle- Çağatay Türkçesinin ilk örneklerinde görülmektedir. Divan-ı Lugat-it Türk'te de vardır. Daha sonraları Türk diline sıfat yerine TDK tarafından ön ad veya önad ve sıfatlar da imal edilmiştir. Bu kelimeler de zaman zaman kullanılmaktadır. Önad ve ön ad gibi iki farklı kullanımı varsa da bugün ayrı yazılır. Ayrıca nitem diye bir öneri de zaman zaman kullanılabilmektedir. Ancak ilköğretimdeki Türk dili kitaplarında sıfat tercih edilmektedir. Son zamanlarda TDK'nin eğilimi de bu yöndedir.
Eş anlamlılar
düzenle- (dil bilimi): ön ad
Alt kavramlar
düzenle- (dil bilimi): fiilden sıfat, üleştirme sıfatı
Deyimler
düzenle- (anatomi): sıfatına tükürmek
Türetilmiş kavramlar
düzenlesıfat
|
Çeviriler
düzenlesıfat
Kaynakça
düzenle- Türk Dil Kurumuna göre "sıfat" maddesi
Ek okumalar
düzenle- Vikipedi'de sıfat