uygulama

• (fiil): IPA^(anahtar): /uj.ɡu.ˈla.ma/
• (isim): IPA^(anahtar): /uj.ɡu.la.ˈma/
• Heceleme: uy‧gu‧la‧ma

uygulama (belirtme hâli uygulamayı, çoğulu uygulamalar), sahiplik şekli uygulama -sı

1. kuramsal bilgiyi, ilkeyi, düşünceyi herhangi bir alanda hayata tatbik etme, tatbik

   Bir çeşit uygulama oluyordu yazdıkları. — Necati Cumalı

2. uygulamak işi

   Yaptığımızın keyfî bir uygulama olduğunun farkında ama bir şey de söyleyemiyor. — Ahmet Ümit

3. (bilim, sanat) bir bilim ve sanat dalının ilkelerini düşünce alanından uygulama alanına geçirip gerçekleştirme işi
4. (bilişim) belli bir işte kullanılmak üzere belirli bir bilgisayar mimarisinde hazırlanan yazılım

   Uygulamanın yeni sürümünde burası çalışmıyor.

5. (hukuk) yürütüm

uygulama

1. uygulamak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi